Kontakt Galerie Ciekawostki Bohaterowie Scenariusz Idea

LOSY

Jak potoczą się losy Ani i Leszka ?

Idea nowego scenariusza.

Witam.
Pierwotnie jedynym celem niniejszej strony było umożliwienie kontynuacji historii losów Leszka i Ani Góreckich z serialu obyczajowego „Daleko od Szosy”. Jednak podczas pracy nad tą witryną oraz po przeczytaniu różnych komentarzy internautów, wywiadów samych aktorów pojawiły się inne uważam nie mniej ważne aspekty warte poruszenia. W głównej mierze dotyczą one wymiaru socjologicznego, myślę jednak, że zakres zagadnień tu poruszanych jest i będzie dużo szerszy i bardziej złożony zdeterminowany w dużej mierze naszym wychowywaniem, edukacją, aktualnym stanem psychiki oraz sytuacją, w jakiej się znajdujemy w chwili podejmowania danych decyzji. Powyższe elementy odpowiednio przedstawione i poparte przykładami z historii naszych bohaterów mogą pomóc w pozytywnym kształtowaniu naszych osobowości i charakterów, być może pomogą zmotywować czytającego do aktywnego kształtowania otaczającej go rzeczywistości czy po prostu dodadzą niektórym z nas otuchy i optymizmu na własnych drogach życia. Stąd intencją tej strony oprócz głównego celu jakim jest stworzenia w sposób interaktywny dalszych losów państwa Góreckich mam nadzieje będzie też przesłanie ku pokrzepieniu serc gdzie każdy z czytelników bazując na historii losów Ani i Leszka znajdzie coś ciekawego dla siebie oraz ewentualnie doda spostrzeżenia i wnioski płynące z własnych doświadczeń. Pozdrawiam czytelników, Rozpoczynamy

Serial obyczajowy „Daleko od Szosy”
Serial obyczajowy „Daleko od Szosy” Zbigniewa Chmielewskiego kończy się w latach 70tych XX wieku piękną trochę ckliwą i dwuznaczną sceną z bardzo nastrojową muzyką. W scenie tej Leszek po odebraniu dyplomu wychodzi z technikum samochodowego w Łodzi przy ulicy Prożka gdzie przed szkołą czeka na niego żona Ania z synkiem Przemkiem. Po ciepłym przywitaniu i gratulacjach Ani, ruszają dalej w trójkę. Dwuznaczność tej sceny ma podwójną wymowę. Z jednej strony zamyka się pewien rozdział w życiu głównych bohaterów; wydawać by się mogło, że w końcu wyszli na prostą, osiągnęli minimum niezbędne, aby dalej wspólnie kontynuować życie. Ale przecież to nie koniec. Scena, mimo że ilustruje szczęśliwe zakończenie edukacji Leszka w technikum nie napawa jednoznacznym optymizmem, wręcz skłania do przemyśleń konkludując, że to dopiero początek dalszych losów młodej rodziny Góreckich. Konsekwencje niezależnych zdarzeń oraz w dużej mierze decyzje głównych bohaterów połączyły życie Leszka i Ani. Ich dotychczasowe losy nie przebiegały według utartych schematów, odbiegały od typowych historii młodych ludzi tamtego okresu, były „dalekie od szosy”. Nie często zdarza się, że dwoje ludzi z tak różnych środowisk społecznych o tak dużej różnicy w wykształceniu, diametralnie innych zainteresowaniach, zupełnie niemającym części wspólnej kręgu znajomych i ogromnej ilości przeszkód z tego wynikających nie poddając się budują swój związek. Zakochani w sobie poznają się nawzajem, co z czasem, dzięki wytrwałości, indywidualnych cech charakteru Leszka i Ani tworzy wzajemne zaufanie i daje nadzieję na lepszą łatwiejszą przyszłość. Nasi główni bohaterowie decydując się na wspólne życie starali się pokierować nim tak, aby mimo wielu przeszkód i przeciwności wypracować wspólne szczęście, które dla ich rówieśników było dużo łatwiejszym do osiągnięcia. Przecież znajomi Ani ze studiów już podążali wytyczoną prz ez tradycję, nieformalne prawa rządzące stosunkami społecznymi drogą życia, drogą, do której było tak daleko Leszkowi. Na przestrzeni siedmiu odcinków filmu oboje Ania i Leszek osiągnęli już bardzo wiele … „dotarli do szosy”. Szczególnie Leszek, który na początku serialu będąc młodym 20 letnim chłopakiem bez wyższego wykształcenia z małej biednej wsi dzięki swojej determinacji, cierpliwości, a głównie przy wsparciu Ani skończył technikum, sprawdził się, jako odpowiedzialny mąż i dojrzały niespełna już 30 letni ojciec. Widz serialu podziwia Leszka optymizm, charyzmę oraz wytrwałość dającą poczucie bezpieczeństwa partnerce głównego bohatera młodej Ani. Z kolei dla mało uważnego widza Ania wydawać by się mogło osiągnęła mniej. Zrezygnowała z pracy naukowej z zakresu cytologii, wybrała trudniejszą drogę życiową bez wydatnego wsparcia rodziny szczególnie matki nieakceptującej Leszka, czy znajomych ze swojego inteligenckiego środowiska, ale był to jej wybór, „ale własną to jest moje”. Założyła rodzinę u boku mężczyzny, którego kocha i któremu ufa, jest gotowa dzielić ubogie życie z Leszkiem i mimo chwilowych depresji w nim trwać, bo jest w tym związku szczęśliwa. Już tylko poprzez ten argumentem reżyser pokazuje nam jak dużo osiągnęła Ania … jak często rówieśniczki naszej bohaterki zakładają rodziny z „rozsądku” lub pod wpływem presji otocznia czy też po prostu z wewnętrznej potrzeby i groźby własnej samotności? Jak szybko uczucia młodych ludzi w konfrontacji z codziennością popadając w rutynę gasną, a prozaiczne problemy dorosłego życia wypłycają ich związki? Natomiast w przypadku Ani mamy sytuację odwrotną, Ania wybrała świadomie, jej życie ma sens. Ania s iłę odnajduje dzięki miłości oraz wcześniejszym doświadczeniom, a nowo napotykane problemy i szukanie wspólnie z mężem potencjalnych możliwych ich rozwiązań jest właśnie źródłem jej szczęścia. Jest to szczęście dużo pełniejsze i prawdziwsze aniżeli te, które często uważamy, że możemy kupić otaczając się różnego rodzaju dobrami materialnymi, konsumpcyjnymi, szczęście Ani płynie z procesu poznawania, czerpania z życia nowych doznać oraz wyzwań, jakim musi stawiać czoła. Dzięki wyborom, jakie dokonała, Ania ma możliwość ciągłej pracy i formowania swojej osobowości nie zatrzymała się na pewnym etapie swojego rozwoju mentalnego jak to ma miejsce w przypadku większości z nas. Ania się ustawicznie rozwija jest osobą głębszą bo doświadczyła więcej, rozumie więcej. Dzięki takiej postawie człowiek jest silniejszym, zna sam siebie dużo lepiej, jest pewniejszym siebie, docenia więcej i potrafi częściej i pełniej cieszyć się z tego, co dostarcza mu każdy następny dzień życia. Mało tego, Ania dzięki swojej postawie ufor mowała obcego sobie człowieka, sprawiła, że talenty Leszka mogą być przez niego wykorzystane w życiu codziennym. Wrodzony optymizm Leszka jego przedsiębiorczość i zaradność prawdopodobnie w przypadku Leszka rolnika czy robotnika budowlanego nigdy w takim szerokim zakresie jak to ma miejsce u boku Ani nie ujawniłyby się. Jest to olbrzymi wkład bohaterki, która stając się dojrzałą kobietą żoną i matką nie tylko wypracowała oraz określiła szereg własnych zalet osobowości, ale jednocześnie pomogła swojemu partnerowi ustalić właściwe priorytety w życiu oraz wykrystalizować pozytywnie cechy jego osobowości. Oglądając siedem odcinków serialu przedstawiającego około 10 lat życia naszych bohaterów mamy możliwość poznania trudnej drogi Ani i Leszka do ówczesnego standardu życia. Ania, magister biologii, Leszek młody technik mechanik mieszkają w trójkę z 2 letnim synkiem w wynajętym jednopokojowym mieszkaniu nie mając dużych nadziei na własne M, ale w końcu dzięki wspólnym wysiłkom pokonali daleki dystans, jaki dziel ił głównie Leszka do przysłowiowej tytułowej szosy. Dlatego też ostatnią scena odcinka serialu ”We dwoje” można rozumieć, jako zamknięcie etapu, w którym oboje młodych ludzi osiągnęło względną normalność w czasach PRL. Po otrzymaniu przez Leszka dyplomu technika, kochająca się rodzina rusza trzymając się za ręce w dalszą drogę. I co dalej, jak potoczą się ich losy? Aby móc kontynuować dalsza hipotetyczną historię rodziny Góreckich rozpisałem wstępnie losy Ani i Leszka w zakładce Scenariusz, zapraszam